Op bezoek bij ontwerper Lex Pott

Wij vieren niet als enige een jubileum, studio Lex Pott bestaat dit jaar tien jaar, gefeliciteerd!

Confronterend zeg! Al doe ik er niet echt iets mee. Het is wel een moment om te reflecteren, vieren en vooruit te kijken. Maar dat doe ik vooral voor mezelf.

Een eigen ontwerpstudio, was dat iets waar je altijd al van droomde?

Ik ben midden in de economische crisis afgestudeerd aan de Design Academy. Omdat er weinig werk was, ben ik gelijk voor mezelf begonnen. Daarnaast deed ik wel freelance klussen om alles te bekostigen en ik liep stage bij Hella Jongerius om ervaring op te doen. Het omslagpunt kwam toen mij een vaste baan werd aangeboden, dat vond ik zo angstaanjagend dat ik dacht: Als ik helemaal voor mezelf wil beginnen moet ik dat nu doen. Als het niet lukt, kan ik altijd nog fulltime bij een ontwerpstudio aan de slag gaan.

Je werkt nog steeds voor jezelf. Zijn er meer dromen uitgekomen?

Een paar dromen die ik had zijn uitgekomen. Zo leek het me heel gaaf om op een willekeurige plek in de wereld een winkel binnen te lopen en een product van mezelf tegen te komen dat ik heb bedacht maar niet zelf geproduceerd. Dat gebeurt nu regelmatig. Daarnaast leek het me altijd waanzinnig om met labels te werken. Bij een galerie kan bijna alles: als je een uniek object neerzet, maakt het prijskaartje niet uit. Dat geeft veel creatieve vrijheid en ruimte voor statements. Tegelijk is het eindproduct wel alleen voor de lucky few. Het mooie aan massaproductie is dat ik een idee kan vertalen naar iets reproduceerbaars, waardoor het goedkoper wordt en dus toegankelijk voor meer mensen.

Wat is je favoriete project van de afgelopen tien jaar?

Het oxidatieproject. Mijn werk had vroeger alleen de kleur van het materiaal dat ik gebruikte. Op een gegeven moment wilde ik meer kleur toepassen, maar ik vond dat er een noodzaak voor moest zijn. Er is vaak geen relatie meer tussen een object en de kleur dat het heeft omdat alles wordt geverfd. Het mooie aan metaal is dat als het oxideert, het allerlei verschillende kleuren aanneemt. Daar heb ik onderzoek naar gedaan en ik ontdekte dat er verschillende kleurcombinaties te maken zijn. Dat was een conceptueel project dat uiteindelijk vorm heeft gekregen in verschillende projecten en vormen. Mijn vrije werk vind ik vaak het allerbeste.

Kun je daar een voorbeeld van geven?

De Pilar Candles zijn ook een goed voorbeeld. Veel labels vroegen of ik een kandelaar wilde ontwerpen. Ik dacht: het gaat niet om de kandelaar. Ik wil de essentie ontwerpen, de kaars! Ik ontwierp een kaars die ik zelf op mijn tafel zou willen zetten. Mocht niemand interesse hebben, dan had ik altijd nog een mooie kaars waar ik voor de volle honderd procent achter sta.

De pilarcandles bij Berry Dijkstra thuis 

Heb je veel van je eigen werk thuis staan?

Steeds meer. Ik heb een heel eclectisch huis vol objecten en verzamelingen. Ik koop het liefst van andere designers of mensen die ik bewonder. Er worden zo veel mooie dingen gemaakt, bijna frustrerend!

Waar haal je je inspiratie vandaan voor je eigen werk?

Inspiratie is een combinatie tussen inspanning en totale ontspanning. Het is bij mij niet zo dat ik achterover kan leunen en dat de goddelijke ideeën als van boven tot mij komen. Soms ga ik ernaar opzoek vanuit een bepaalde fascinatie, maar inspiratie ligt overal in verscholen: Je kunt naar de bouwmarkt gaan om een plank te zagen, maar dan kom je niet heel geïnspireerd terug. Ik loop soms wel een uur door de bouwmarkt en dan kom ik een materiaal tegen waarvan ik denk: daar kan ik wel wat mee! Je moet de tijd nemen om te kijken en om dingen op een andere manier te benaderen. En soms moet inspiratie ook rijpen. Er liggen projecten in mijn werkplaats die al heel lang op de plank liggen en waar ik opeens het juiste idee voor heb. Vanuit daar kunnen ook weer nieuwe ideeën ontstaan.

Haal je ook inspiratie uit anderen?

Zeker. Ik heb bijvoorbeeld net de boeken van Piet Hein Eek gelezen. Hij schrijft heel leuk maar is ook heel down to earth. Hij is misschien wel één van de grootste Nederlandse ontwerpers maar hij vertelt hoe hij als mens dingen aanpakt; over risico’s nemen en dat hij bijna over de kop ging. Veel ontwerpers zijn bezig met het maken van mooie dingen en willen het gepolijste eindresultaat laten zien. De realiteit is dat je het grootste deel van de tijd in je werkplaats bezig bent en vieze handen hebt. Een andere kunstenaar die ik bewonder is Bertjan Pot. Hij heeft een relatief kleine studio, maar heel veel creatieve vrijheid. Dat vind ik interessanter dan een grote designstudio met heel veel opdrachten. Dat zegt niets over de kwaliteit van het eindproduct, maar over de manier van werken die me aanspreekt.

Wat spreekt je daarin aan?

Het is de ultieme droom om alleen nog maar vrij werk maken. Ik zou graag een schuur verbouwen in Frankrijk, in the middle of nowhere en dat als vakantiehuis slash werkplaats gebruiken. Iemand die dat bijvoorbeeld doet is Anselm Kiefer. Die presenteert één keer per jaar zijn nieuwe werk aan de buitenwereld en verdwijnt dan weer in zijn atelier. Ik zou graag een soort werksabbatical houden maar om dat te kunnen doen moet je financieel onafhankelijk zijn.

De komende tien jaar, hoe zien die eruit?

Ik heb niet meer zulke extreme doelen als toen ik net afgestudeerd was. Het wordt inhoudelijker, experimenteler. Op de Design Academy ben ik erg veranderd als mens. De lat ligt er heel hoog. Ik vergelijk het wel eens met het leger: ze breken je eerst af om je vervolgens weer op te bouwen. Dat heeft me heel erg geïnspireerd en gemotiveerd. Ik hoop dat ik in de komende vijf jaar nog eens zo’n transformatie mag ondergaan.

Lex pott (34) studeerde Cum Laude af aan de Design Academy in Eindhoven. Hij werd al snel opgemerkt door internationale merken, zoals HAY of &tradition. Lex blijft zichzelf continu opnieuw uitvinden door het gebruik van nieuwe materialen of toepassingen.